Dziś się uda! Na pewno! Położysz dzieci wcześniej spać i będziesz mieć wreszcie zasłużony czas dla siebie!Niestety… wychodzi jak zwykle.Dzieci nie chcą spać, szaleją, co chwilę domagają się jadła lub napoju, a gdy wszystkp inne zawodzi, nagle ogarnia je strach przed potworem spod łóżka. Ostatecznie kładziesz się koło nich opowiadając bajkę i… zgadnij kto pierwszy zasypia?
Ten scenariusz może mieć i ciąg dalszy - budzisz się w nocy i niczym zombie kuśtykasz do własnego, ukochanego, wymarzonego łóżka. Zapadasz w błogi sen. Niestety, nie na długo. Budzi cię odgłos człapania małych stópek i cichy głosik: “Mama, mogę spać z tobą?”. Jesteś tak zmęczona, że nie masz sił na protesty.Oczywiście efektem tych nocnych migracji ludów jest ogólne niewyspanie i poranne rozdrażnienie. Obiecujesz więc sobie, że dziś uda się na pewno! Położysz dzieci wcześnie spać i będziesz mieć czas…STOP!To nie musi być “Niekończąca się historia”, ale też i szaleństwem jest oczekiwanie różnych rezultatów przy tych samych działaniach. Postaraj się więc zmienić kilka szczegółów w procesie kładzenia dzieci spać, a może któryś z nich “kliknie” i pociągnie za sobą zmiany na lepsze.
Stała pora spania
Dzieci lubią ustalone codzienne rytuały, bo wprowadza to element bezpieczeństwa do ich, stale się przecież zmieniającego, świata. A jak rozwiniemy za chwilę, poczucie bezpieczeństwa absolutnie musi iść w parze z porą zasypiania.Gdy ustalisz stałą porę kolacji (a o tym, jak ważne są regularne godziny posiłków pisaliśmy już tutaj), łatwiej będzie zarządzić również stałą porę mycia i szykowania się do snu. Możesz powiesić w pokoju dzieci kolorowy zegar i wytłumaczyć im, o której godzinie powinna nastąpić kolejna pozycja z harmonogramu. Zachęci je to do nauki rozpoznawania czasu i do przestrzegania pory kolacji, mycia itd.
Wyciszenie i bezpieczeństwo
Tobie też ciężko zasnąć po pełnym wrażeń dniu, gdy głowę masz pełną myśli. Dlaczego więc tylu rodziców tuż przed snem stymuluje wyobraźnię dziecka bajkami z ekranu, a potem oczekuje, że maluch spokojnie zaśnie? Pozwól dziecku przed snem się wyciszyć, uspokoić. Górne światło zastąp przytulną lampką nocną.
Porozmawiaj z maluchem przyciszonym głosem, lub spokojnym tonem poczytaj mu książkę (jeśli jest zbyt ciemno, może to być ebook z czytnika, lub z telefonu).Oprawa miejsca do spania również wpływa na dziecięce poczucie bezpieczeństwa i komfortu. Urządzając pokój dziecka zaangażuj je w wybór łóżeczka, lampki nocnej, czy choćby pościeli. Możecie też razem ozdobić ramę łóżka - wtedy maluch chętniej będzie wskakiwał do niego co wieczór.
Obecność rodzica i konsekwencja
Dzieci to dziwne istoty. Ty, gdy jesteś zmęczona, zasypiasz i koniec. Zmęczone dziecko jednak zamiast rozsądnie przyłożyć głowę do poduszki, włącza raczej tryb marudzenia, czasem płaczu, często szaleństwa i prawie zawsze nagłego pragnienia. To ostatnie łatwo rozwiązać stawiając na stoliku nocnym kubeczek, butelkę lub bidonik z wodą - żadnych słodkich napojów, jeśli nie chcesz w środku nocy zmieniać pościeli.
Gdy zostawisz dziecko samo sobie, prawdopodobnie będzie wyskakiwać co chwilę z łóżka i pędzić do ciebie z nową potrzebą. Lepiej przygotuj sobie wygodne miejsce w jego pokoju (np. fotel czy miękki dywan lub pufa) i nastaw się na czekanie. Absolutnie nie czekaj kładąc się koło niego - dobrze wiesz, jak to się skończy i kto zaśnie pierwszy. Jeśli maluch czegoś potrzebuje, raczej ty mu to przynieś, niż pozwól na wyskakiwanie z łóżka. Nie wdawaj się też w żadne rozmówki, jeśli czas wyciszenia minął i przyszedł czas zasypiania. Pozwól, aby sama twoja obecność zapewniła mu potrzebne do zaśnięcia poczucie bezpieczeństwa.
Może być trudno być konsekwentnym, gdy maluch płacze i chce zasypiać z mamą. Jednak trzeba, jeśli chcesz osiągnąć sukces i nocny spokój. Ustal jasno zasady, wytłumacz je dziecku i stosuj się do nich. Jeżeli synek lub córka przychodzą do ciebie w nocy i domagają się dostępu do twojego łóżka, przytul je, może nawet pozwól im wskoczyć na chwilę pod kołdrę, ale potem odprowadź do ich pokoju. Gdyby jednak zasnęli - odnieś. Tłumacz też dzieciom sytuację w taki sposób, aby nie odbierały samodzielnego zasypiania jako kary, raczej jako kolejny etap w drodze do niezależności.
Bywa i tak, że dziecko nie chce spać samo, ponieważ się boi. Mądry rodzic nie wyśmiewa tych lęków, ale pozwala dziecku je wyrazić i szuka sposobu na ich rozwianie. Czasem jednak sytuacja może być poważna i przewlekłe stany lękowe wymagają wizyty u dziecięcego psychologa. Każdy rodzic zna swoje dziecko i powinien rozpoznać, czy nocne lęki to zwykłe wymówki, czy też dzieje się coś niedobrego.
Nie oczekuj rezultatów od razu. Dzieci czasem trudno adaptują się do zmian i na wszystko potrzebują czasu. Uzbrój się więc w ocean cierpliwości i pomyśl o spokojnych wieczorach i wygodnie przespanych nocach. Z takim celem przed oczami z pewnością dasz radę wprowadzić dobre zmiany w wieczornych zwyczajach i sprawić, że cała rodzina będzie o wiele lepiej wyspana.
